معرفی نینجوتسو

تاریخچه نینجوتسوی جهان:

ninjaتقریبا در قرن ششم میلادی (بودیسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین كسانیكه می خواستند بودیسم را بصورت یك مذهب رسمی درآورند و كسانیكه از (شینتوایسم) بعنوان مذهب ملی طرفداری می كردند شد. بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شكنجه مذهبیون و كشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به كوهستانهای نزدیك كیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان كوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری كردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز تركیب كردند تا بتوانند با نیروهای نظامی كم خود در دل دشمنان ترس ایجاد كنند.نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینی یعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد و به طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرار گرفت.

بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاها به دلیل گرایش به بودیسم، یاغی نامیده می‌شدند. درآن هنگام درگیری‌های شدیدی میان هواداران بودیسم و پیروان مذهب ملی ژاپنیها یعنی آئین شینتو جریان داشت و این گروه‌های یاغی که بعدها به یامابوشی معروف شدند، برای حمایت از خود تمرین هنرهای رزمی و استراتژی‌های نظامی را با ترس روانی و قدرت‌های اسرار آمیز ترکیب کردند.

پس از آن نینجاها در گروه‌های کوچک با در پیش گرفتن روشهای کاملاً سری جنگی تا قرن نوزدهم خود را به عنوان نیرویی بسیار با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند.

بزرگ‌ترین تجمع نینجاها در سوم نوامبر ۱۵۸۱ میلادی اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگا قدرتمندترین رهبر نینجا ارتشی ۴۰ هزار نفره را در برابر حدود ۴ هزار نینجا که کنترل ایالت ایگا ( در حال حاضر مه یی) را در اختیار داشتند، رهبری کرد. نبردی که تنها تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا از آن جان سالم به در بردند.

از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کرده بودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن در دست داشته باشند.

یكی از رهبران یامابوشی ها تلاش كرد كه بین پیروان بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید كه نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سركوبی یاموبوشی ها شد. البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تكمیل فنون رزمی و جنگی خود كه بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می كردند بپردازند. در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریكهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند كه به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها) در می آمدند. در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مكتبهای نینجا به 25 مكتب با تكنیك های خاص خود رسید. در اكثر این سالها دو ایالت (كوگا و ایگا) در ژاپن توسط نینجاها اداره می شد.

نینجاخانواده های (هاتوری، موموچی، و فوجی بایاشی) از معروف ترین خانواده های نینجا بودند. از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است كه هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ كهن چین و ژاپن دارد، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی درجهان وجود دارد. هنر رزمی نینجوتسو با قدمت 800 ساله ریشه در تاریخ دارد و در حقیقت هنری است كه مسئولیت پذیری را می طلبد. یك هنرجوی نینجوتسو برای پیروز شدن نیازمند اصول اولیه است كه از جمله برخورداری از روحی قوی، قلبی آزاد، هوشی سرشار، روحیه مبارزه طلبی و شرایط روحی عالی و تمركز حواس میباشد . نینجاها یك سیستم و نظم خاص و دقیقی داشتند كه توسط یك رهبر كه به آن (جونین) می گفتند اداره می شد و به كسانی كه به نینجاها ماموریت می دادند (چونین) می گفتند. به طبقات پائین تر كه ماموریت انجام می دادند (جینین) می گفتند . جینین ها در واقع هیچگاه دستورات را بطور مستقیم از جونین دریافت نمی كردند بلكه چونین ها بعنوان واسطه بین جونین و جینین ها عمل می كردند و دستورات و پیامهای جونین را به جینین ها می رساندند.

نینجوتسوجینین ها برای انجام ماموریت با طرز استفاده اغلب سلاحهای زمان خود آشنائی كامل داشتند و روانشناسی جامعه را بخوبی می دانستند و با همدیگر از طریق رمز ارتباط داشتند. اگر احیانا یك نینجا به دام می افتاد و اسیر می شد (كه بسیار كم رخ می داد) مردم او را زجر فراوان می دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضی از خانواده های نینجا به دلیل جنگ داخلی (دایموها) به قدرت و نفوذ رسیدند و اغلب در مناطق ایگا و كوگا در شرق دریاچه بیواء اقامت گزیدند (ادا نبون اگا) كه می خواست تمامی نیروهای نظامی ژاپن را متحد نماید در سال 1581 ارتشی متشكل از 46 هزار نفر را به جنگ نینجاها كه 4 هزار نفر بودند، فرستاد.

در این نبرد نابرابر اغلب نینجاها كشته و یا اسیر شدند و آن تعداد كه توانستند، به كوه ها فرار كرده و با مردم كوهستان به تكمیل فنون مخصوص خود و هر چه كاربردی تر كردن آن پرداختند و هنرهای رزم خود را از پدر به پسر منتقل كردند.

سوک ماساکی هاتسومی:

متخصص استخوان و سی وچهارمین استاد بزرگ از خاندان تاگاكور نینجا است او رهبری 9 بوجین كان دوجو را در ژاپن به عهده دارد از جمله «مدرسه9 خدای شیطان ،خدای جنگجو،تالار روح مرد جنگی »نام برد ؛لقب اوسوك و جنگجوی بزرگ است كه توسط تاكاماتسو به او داده شده؛دكتر هاتسومی می‌گوید:«در مقایسه جودووكاراته،نین جوتسو عقاید تعصب انگیزی ندارد نین جوتسوهنر كامل و آزاد است كه مسئولیت پذیری را می طلبد .یك هنر جوی نین جوتسو برای پیروز شدن ،نیازمند روحی قوی و قلبی آزاد است ؛استاد تاكاماتسوشیثو نیز می‌گوید :«زندگی تغییر است »و ما در نین جوتسو،تحول را یك اصل می دانیم تحولی كه هنر را به كمال می رساند .

ninjaسوك هاتسومی هر ساله برای پیشرفت و كاربد بیشتر هنر نین جوتسو مراسمها متعددی رابرنامه ریزی می كنند از جمله مراسمهای شی دوشی كای كه اكثریت شركت كنندگان آن خارجیان می باشند. این مطلب از کتاب خود استاد هاتسومی توسط کانچو فرجی ترجمه شده است که بصورت مختصر در این قسمت آ»ده است به منظور استفاده كسانی كه دانش نینجوتسو هستند و بر اساس تجربیات شخصی خودم به عنوان سی و چهارمین استاد هنر (رزمی) توگاكیور - ریو نینجا (Togakure ryuninja)،‌به رشته تحریر درآورده ام.

من این عنوان سوك (Soke) یا رئیس خانواده را از (توشیت سوگو تا كاما تسو (Toshisugu Takamatsu) سی و سومین استاد این رشته به ارث برده ام. معلم من نوه (شین ریوكن ماسامی تسوتو (Shin ryuken Masami tsutodo) سی و دومین سوك (توگاكیور ریو) بود. ما پشتوانه ای از 8 قرن تاریخ و سنت را دارا می باشیم كه به موسس این سیستم دامی سوكی نی‌شینا (Daisuke Nishina) از اهالی دهكده (توگاكیور) باز میگردد. پس از شكست از سپاهیان هایك (Heike) ، دای سوگ از زادگاهش در ناگانو متواری شد و در منطقه دور افتاده ایگا (Iga0 سكونت گزید. در آنجا او نام دای سوك توگاكیو را برگزید و بعدها اعتبار تاسیس سیستم (توگاكیور ریو) ی نینجوتسو، به او اختصاص یافت. شجره اساتید این سبك به شرح ذیل می باشد:

1- دایسو كه توگاكوره 2- شیما كوسانتا میناموتونو كانسادا 3- گورو توگاكوره 4- كوسانتا توگاكوره 5- كیسانتا كوگا 6- توموهارو كانكو 7- ریوههو توگاكور 8- گاكون توگاكوره 9- كوسكی كیدو 10- تنریو ایگا 11- ریهی یوئنو (Ueno) 12- سنری یوئنو 13- مانجیرو یوئنو 14- سابورو ایزوكا 15- گورو ساوادا 16- ایپی اوزارو 17- هاچیرو كیماتا 18- هیزائمون كاتائوكا 19- یوگنتا موری 20- گوبی تودا 21- سیئون كوبه 22- كوبی موموچی 23- تنزن تباری 24- سیریو نوبوتسونا تودا 25- فودو نوبوچیكا تودا 26- كانگورو نوبویاسوتودا 27- ایسابو رونوبوماسا تودا 28- شینبی ماساچیكا تودا 29- شینگورو ماسایوشی تودا 30- دایگورو چیكاهیده تودا 31- دایسابورو چیكاشیگه تودا 32- شینریوكن ماسامیتسو تودا 33- توشیتسو گو تاكاماتسو 34- ماساكی هاتسومی

در حالیكه برخی اعتقاد دارند كه اسرار نینجوتسو بتدریج و با رشد توكوگاوا شوگارنیت (Tokugava shogunate) در طول قرن هفدهم از میان رفته است و یا در زیر آوارهای جنگ جهانی دوم مدفون گردیده، استاد من می دانست كه حقایق و رموز هنر شنوبی همواره زنده خواهند ماند. ارزش و اهمیت خرد و حكمت معلم من و معلمین و اساتید آنها را می توان در تلاش و كوشش (توشیت سوگو تاكاماتسو) Toshitsugu Atakamatsu-s فقید در ارائه عصاره و ماهیت واقعی نینجوتسو، مشاهده نمود.

جوهره اصلی كلیه هنرهای رزمی و استراتژی های نظامی در واقع حفاظت از خود و پیشگیری از خطر می باشد. نینجوتسو چكیده ای است از كلیه ایده ها و مفاهیم عینی حفاظت از خود كه از طریق تمرینات رزمی میسر میگردد